نرگس مستانه

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش

بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال

مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

بعضی روزها به اینجا سر میزنم و برایتان یک سبد کوچک شعر می‌آورم تا میان این شلوغی ها و زشتی‌های روزگار روحتان تازه شود و زیر سقف این خانه‌های بدقواره شهری شش‌هاتان با هوای کوه و جنگل پر شود.

اینها دو بیت اول غزلی از حافظ است.می‌دانم حوصله‌تان ممکن است یاری نکند و به همین دو بیت بسنده می‌کنم.همین دو بیت هم برای تازه شدن روحمان کافیست.

پ.ن:شعرها برای من هوای کوه و جنگل را به همراه می‌آورند.صرف نظر از اینکه که بگویدشان و از چه بگوید.نه تنها شش‌هایم،بلکه تمام وجودم را پر از کوه و جنگل می‌کنند.احساس میکنم سبکی و لطافتشان در رگ‌هایم جاری می‌شود.امیدوارم برای شما هم کم و بیش اینگونه باشد.